Idąc na wizytę miałam złe przeczucia. Czułam, że będzie bolało. No i się nie pomyliłam! Winowajcą nieprzyjemności była rurka na szóstce przez, którą nie chciał przejść grubszy od aktualnego drut. Pani doktor mocno się z nią siłowała. Cierpiałam przez kolejne 3 dni, ale warto było! Dlaczego? Dlatego, że dzięki całej tej sytuacji została podjęta decyzja o usunięciu łuku podniebiennego!
No i jak się z tym fantem czuje? Szczerze? Bez rewelacji ;) Niby mi go nie brakuje, ale żeby zaraz fajerwerki i sztuczny tłum to też nie. Łatwiej się je i mówi, jednak nie poczułam wolności jakiej się spodziewałam.
Dowiedziałam się też, że moje zęby są na etapie osadzania się (?) cokolwiek to znaczy. Czyli raczej nadal ich nie prostujemy jak to było obiecywane na ostatniej wizycie ;)
Co zaobserwowałam? Że co jakiś czas pobolewa mnie dolna lewa strona. Od jedynki do czwórki. Po drugiej stronie robi mi się przerwa między dwójką a trójką i oczywiście zmniejszają się wszystkie szczerby po ekstrakcji piątek.
Prawdopodobnie na przyszłej wizycie dostane skierowanie na wyrywanie górnych zatrzymanych ósemek. Będzie zabawnie, tym bardziej, że biorę retinoidy, które na ok. 3 tyg. będzie trzeba odstawić. Relację oczywiście zdam :)
Z nowinek to chyba tyle. A zęby na dziś dzień prezentują się następująco :)
